Cennetin içinde, renklerin içinde: Kefken

Bugün yine uzunca bir süre internet kesintimiz olunca ben de bilgisayarımdaki belgelerimi yedekledim. O sırada eski fotoğraflara bakarken kefken'e gittiğimde severek çektiğim fotoğraflarımı ayıklayayım dedim. Daha başka fotoğraflar da ayıkladım. Onlarla ilgili yeni postalar da hazırlayacağım. Kefken'i ne ben anlatmaya doyarım ne onda güzellikler biter. Orası ruhumun ait olduğu yegane yer. 

En sevdiğim şeydir bu deniz fenerlerine çıkıp denizin ortasındaymışçasına huzurlu ve hür hissetmek. Çıkması epey zor olurdu ama severdim. En son gittiğimde merdivenleri kırıktı çıkamamıştım. Umarım bir dahaki gittiğimde yenilenmiş olur. 

Balıkçıların özenle ördüğü bu ağlar nasıl da rengarenkler, göz alıcılar. Bir kerecik de olsa ben de örebilmek isterdim rengarenk bir ağ, içine hayallerimi de koyardım.

Ağlar böyle serilmişken fotoğraflamamak olmazdı. 

Ahhh deniz canım deniz, mavi deniz... Bu fotoğrafa bakınca uzanıp da dokunabileceğim kadar yakınımdasın işte...

Işık hüzmelerinin arasında nasıl da güzel görünür o balıkçı tekneleri..

Özledim seni Kefken...

Denizi özlemek

Bir gün denize bu kadar özlem duyacağımı bilemezdim elbet. Ankara'da üniversite yıllarını heyecan ve güzelliklerle geçirmiş biri olarak diyebilirim ki o yıllarda denizsiz bir şehirde bile bu denli yoğun değildi içimdeki özlemek duygusu.

Ve denizi düşündüğümde sıkça aklıma düşen dizeler şunlar;

Gemiler geçer rüyalarımda, 
Allı pullu gemiler, damların üzerinden; 
Ben zavallı, 
Ben yıllardır denize hasret, 
"Bakar bakar ağlarım." 
Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı, 
Bir midye kabuğunun aralığından; 
Suların yeşili,göklerin mavisi, 
Lapinaların en harelisi... 
Hala tuzlu akar kanım 
İstiridyelerin kestiği yerden. 
Neydi o deli gibi gidişimiz, 
Bembeyaz köpüklerle, açıklara! 
Köpükler ki fena kalpli değil, 
Köpükler ki dudaklara benzer; 
Köpükler ki insanlarla 
Zinaları ayıp değil. 
Gemiler gecer rüyalarımda, 
Allı pullu gemiler,damların üzerinden; 
Ben zavallı, 
Ben yıllardır denize hasret 

Orhan Veli Kanık