29 Aralık 2014 Pazartesi

İkircik



Fotoğraflar: backtoalger.tumblr.com

Belki tuhaf da değildir kimilerine göre ama benim için fazlasıyla öyle işte, tuhaf. Öyle çok aşık olunası bir havası yok. Bir Paris gibi sokaklarından sanat fışkırmıyor, Marakeş gibi insanı büyüsüne kapılıp aşık ettirmiyor. Çoğu yer oldukça hijyen yoksunu, insanlar olağan, sosyal olanak yok denecek kadar az. Ama tüm bunların yanında yavaş bir şehir, havası temiz, arafta bir durak gibi aynı. Ben sanırım en çok bu taraflarını seviyorum Cezayir'in.

Çoğu zaman kızıyorum ona, bizi bu kadar kendinden ayrı tuttuğu için ama aynı zamanda sevgi de besliyorum içimde. Gittiğimi düşündükçe içimi nasıl sevinç kaplıyorsa hüzün de çörekleniyor anında. Bu dokuyu, bu yüzleri ve sokakları bırakıp gitmek zor geliyor. Dile kolay yaşanan 7 yıl ve artan zamanlar var. Alışkanlıklar malum en zor vazgeçilenler. Ne kadar gitmek istiyorsam o kadar da istemiyorum. Benimki bir tür yeniden başlamak korkusu belki de bilemiyorum ama görünmez iplerle bu hayata bağlandığım da su götürmez bir gerçek. 

Bakalım hayat bizim için neler hazırlıyor, bekleyip göreceğiz!

8 yorum:

  1. ayyyyy burdaaa fotolaaaar :)))) üstten ikinci ne kadar ilginç yaaa.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hehee burası fotoğraf bloguuuuuu:) Çok ilgilenemiyor da olsam paylaşıyorum fotolar:)

      Sil
    2. Üstten ikinci buranın savaş sonrası yapılan şehitler anıtı, değişiktir gerçekten, içinde müze de var.

      Sil
  2. Cezayir'de ne işiniz var kuzum, İStanbul'suz yaşanır mı? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba;
      İstanbul'u severim ama aşığı sayılmam:) Bu yüzden hiç düşünmemiştim İstanbulsuz yaşanır mı diye? İnsanoğlu her şeye alışıyor.Deniz hastasıyım ama 5 sene Ankara'da yaşadım mesela örnek olarak:) Cezayir güzel, eski, biraz ayrık otu misali, tozlu ve sessiz. Zamanın gerisinde yaşamak gibi, bu yönünü seviyorum:)

      Sil
  3. İstanbul'u seviyorum. "Her semti ayrı güzel" diye betimler şiirler. Belki eskisi kadar güzel değil şimdi. Olsun. Gelmiş-geçmiş nice uygarlık beşiği. Sokaklarında yürürken binlerce geçmiş tarih kokan ruh. Diyorum ya o uzak ama yakın bir rüya, ümit-umut, çilekeş... olgun;Adı İstanbul olan öpülesi bir kadın....... http://listelist.com/istanbul-siirleri/

    YanıtlaSil
  4. dönüyor musunuz Tuğba? tam anlamadım ama sanırım bir dönüş hazırlıkları var. 7 sene. Epey bir zaman, dile kolay ama yüreğe sor bir de.
    Herşeyin hayırlısı olsun, yaşanmışlıklar olunca, sevmesende bırakıp dönmek zor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Emel;
      Dönmeyi aklımıza koyduk diyelim:) Bir aksilik olmazsa Eylül Ekim gibi düşünüyoruz artık. Gurbet zor. Buralar güzel iyi hoş ama orada aile dostlar da sabırsız. Biz de dönelim bir düzen kuralım diyoruz, yorulduk. Hayırlısı olsun aynen dediğin gibi. Bırakıp dönmek de kolay değil, bakalım bazı şeyler yaşamadan anlaşılmıyor ne yazık ki.
      Kocaman sevgiler:)

      Sil

Kelimelerinizi paylaştığınız için minnettarım.